Skrajności

Gdy na początku XX wieku Paul Poiret, jeden z twórców najważniejszego segmentu mody, jakim jest haute couture, pojechał ze swoją kolekcją do Ameryki, wywołał skandal. Zrezygnował z deformującego ciało gorsetu, wyeksponował zakrywane dotychczas nogi, a modelki zamiast spiętrzonych fryzur nosiły krótkie włosy. Był to początek wielkiej rewolucji w modzie i wkroczenie do niej feminizmu. Kolekcja wywołała zamieszki na ulicach, a w prawie pojawił się przepis zakazujący kobietom zmysłowego podkreślania ciała oraz noszenia spódnic i halek, których dół, gdy kobieta stoi wyprostowana, sięga wyżej niż 15 centymetrów nad ziemię.

Historia mody pokazuje sinusoidę wizerunku kobiety. Na przemian raz staje się ona chłopczycą, by w stroju militarnym w trakcie II wojny światowej służyć narodowi, później w czasie pokoju na nowo w Diorowskim New Looku podkreśla swoją klasę i elegancję. Przywdziewa dopasowany żakiet mocno podkreślający talię i rozkloszowaną spódnice, ale tylko na moment, by potem zastąpić je workowatymi ubraniami i monochromatycznym kostiumem Chanel. Chwilę później szarości zastępuje era disco i hipisów, następnie na scenie disco pojawia się Madonna w szortach, krótkim topie i potarganych rajstopach jako kwintesencja stylu ulicznego.

Kim zatem tak naprawdę jest kobieta, skoro jej definicja ciągle ulega zmianie? Sesja zdjęciowa autorstwa Dominika Więcka na przemian pokazuje skrajności kobiecości. Raz modelki pozują w sposób dynamiczny, eksponują i podkreślają swoje walory, innym razem wydają się zawstydzone własnym ciałem i pokazują wrażliwość. Całość wyrażona jest stylizacjami autorstwa Justyny Polskiej oraz fryzurami wykonanymi przez Monikę Korek. W sesji zdjęciowej wykorzystano projekty młodych polskich projektantów: Karoliny Scipniak, Karoliny Marczuk oraz Romana Marchewki (Roh’an).