Wystawa W AUREOLI, malarstwo Beaty Wąsowskiej
Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim
Plac Zamkowy 4
wernisaż 22.07.2017 godz. 15.00
wystawa 22.07-31.08.17
Beata Wąsowska o obrazach z cyklu “W aureoli”: “Zauważyłam, że sposób w jaki wprowadzam formę koła, trójkąta czy krzyża (pion/poziom) przenosi odbiorcę do sfery sacrum. Te środki, wykorzystane w świeckim obrazie, szczególnie wtedy kiedy obraz jest „oczyszczony z naleciałości, przysłaniających jego istotę”, pozwalają mi połączyć to, co duchowe, niepoznawalne, co jest “po tamtej stronie” z tym, co cielesne i namacalne. Ten efekt zostaje wzmocniony poprzez wizerunek kobiety trwale obecny w moich obrazach. […] Odwołując się do Absolutu, do sacrum, człowiek buduje więź z tym, co wieczne, doskonałe, nieskończone. Powstałe w tym procesie dzieła sztuki (tak sakralnej, jak świeckiej) uwalniają się od czasu, istnieją poza czasem i niezależnie od niego.
Chociaż moje obrazy z cyklu “W aureoli” to obrazy świeckie, mam nadzieję, że podobnie jak obrazy sakralne pomogą odbiorcy przeniknąć do pozazmysłowej rzeczywistości, wolnej od upływu czasu.“
Małgorzata Nikolska, dyrektor Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej (ze wstępu do wystawy, 2017)
“W pierwszym spojrzeniu, malarstwo Beaty Wąsowskiej, uderza swoją wielokolorowością, czerpiącą z pełnej palety barw. Później zauważamy formy, ulokowane gdzieś pomiędzy światem geometrii i sztuki przedstawiającej. Wszystko to daje niezwykle dekoracyjny efekt, wart powtórzenia w monumentalnej formie witrażu lub polichromii. Istota tych przedstawień, tkwi jednak w dostrzegalnym i dominującym temacie. Jest nim niewątpliwie kobieta, której postać, pomimo daleko idącej stylizacji i uproszczenia, zawsze znajduje sie w centrum zainteresowania. […]
Obecnie, sztuka artystki ewoluuje w kierunku znacznie uproszczonej formy i jednocześnie pogłębionej sfery znaczeń i symboliki. Jak gdyby ta swoista asceza, czystość i oszczędność środków wyrazu, miały pomóc uwolnić ducha i dotrzeć do sedna prawdy. […]
Zbyteczne atrybuty codzienności, zastąpione zostają uniwersalnymi formami świata geometrii. W miejsce gwaru, pojawia się cisza, prostota wypiera przepych. Jest w nich coś z tajemnicy biblijnej sceny Zwiastowania, głębokie skupienie, medytacja i oczekiwanie. […]
Wszystko to, kieruje nas do kręgu sacrum, a w formalnej stylizacji, sposobie myślenia i obrazowania bezpośrednio odwołuje się do sztuki malowania ikon.
Te nowe, refleksyjne i mistyczne obrazy, sama autorka dostrzega i określa, jako “zmianę”, chociaż ją samą, bardziej niż temat i znaczenie, interesuje proces tworzenia. Czas pokaże, czy ten nowy nurt zdominuje całą twórczość artystki, czy też będzie istniał równolegle do tzw. “obrazów witalnych”…“
Maciej M. Szczawiński, poeta i dziennikarz, Radio Katowice, ze wstępu do wystawy “Przemiana” 2002
“Jeszcze przed chwilą w obrazach BEATY WĄSOWSKIEJ panował jakby niepodzielnie czas teraźniejszy. Wyświetlał swoje natarczywe pulsujące “teraz”. Mimo wszelkiej uniwersalności i wspomnianej ciszy patrzący mógł dotknąć nastroju /przesłania/ niejako sobą samym, natychmiast. Czuł swoistą współmierność swojego czasu i rzeczywistości na płótnie. Najnowsze obrazy przenoszą nas już gdzie indziej. W zasadzie bliźniaczo podobne do swych sióstr sprzed chwili smukłe nieruchome postaci wkraczają w jawnie inny wymiar. Lotne metale włosów zamieniają się w jawne aureole…. Kobieta, jeszcze przed chwilą zanurzona w znaczenia “stąd”, z “teraz” zyskuje postać wabiąca już inne skojarzenia i sensy.”
***
Beata Wąsowska uczennica Jerzego Dudy-Gracza oraz Macieja Bieniasza, studiowała na ASP Kraków, Wydział Grafiki w Katowicach. Dyplom 1985. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. Uprawia malarstwo sztalugowe. Gość krajowych i międzynarodowych plenerów malarskich. Darczyńca wielu fundacji i aukcji malarstwa min.: Aukcja Polskiej Sztuki w Nowym Yorku, „Godula Hope”, „Bliźniemu swemu…”. Autorka koncepcji i kuratorka wystaw projektu AKCJA SZTUKI: AKCJA SZYUKI > KOBIETY [ 2009/2010] oraz AKCJA SZTUKI > NOWE [2010/2011].
